Već u doba Vajmarske Republike se kriminološka biologija intezivno tematizovala. Naišla je na podršku raznih političkih pravaca. Postojala je nada da se pomoću ove metode može stvoriti „nov čovjek“ u skladu sa važećim ideološkim shvatanjem. Trebalo je iskorijeniti sve neželjene osobine čovjeka, odnosno i samog čovjeka kao takvog.
Između ostalog su mjerenjem lobanje i ocjenjivanjem položaja očiju ljudske osobine i karakteristike dovođene u vezu sa navodno kriminalnim ponašanjem. Kao posljedica toga su određenim grupama stanovništva pripisivane izvjesne osobine.
I u koncentracionom logoru Ukermark su se takođe sprovodila takozvana kriminološko-biološka istraživanja. Po nacističkoj ideologiji je kriminalno ponašanje, odnosno ono, što je se tako definisalo, bilo naslijedno. Za ova istraživanja je bio nadležan Kriminološko-biološki institut Sigurnosne policije (njem. Sicherheitspolizei) u Dregenu (Drögen) pod rukovodstvom Roberta Ritera (Robert Ritter).
Dr Robert Riter, psihijatar i kriminološki biolog, je od 1936. godine bio upravnik Odsjeka za rasno-higijenska istraživanja pri Ministarstvu zdravlja u Trećem Rajhu. Bio je odgovoran za rasistički popis njemačkih Roma i Sinta. To je kasnije poslužilo kao osnova za sterilizacije i genocid nad Sintima i Romima.
Saradnici/e Kriminološko-biološkog instituta Sigurnosne policije su radili/e u omladinskim koncentracionim logorima Moringen i Ukermark gdje su mlade razvrstavali/e po njihovoj „vrijednosti za narodnu zajednicu“. Vršili/e su sistematske preglede interniranih djevojaka i mladića. Ovi nalazi su bili osnova za raspodjelu djevojaka i mladića prema njihovoj takozvanoj vaspitnoj sposobnosti u različite blokove logora, a to je ujedno značilo i nejednake šanse za preživljavanje. Diferenciran sistem blokova u koncentracionom logoru Ukermark je bio izgrađen na sljedeći način: U bloku za posmatranje su bile smještene sve nove zatočenice, u donjem bloku su bili takozvani pedagoško beznadežni slučajevi. Preko srednjih blokova, gdje je bila smještena većina zatočenica, mali broj djevojaka je uspio „uznapredovati“ do gornjih blokova sa takozvanim vaspitno sposobnim djevojkama. Osim toga je postojao i specijalni blok za političke zatočenice, koje su većinom bile slovenačke partizanke, i selektivni blok (sa zatočenicama koje je deportovao Gestapo).