Tek 1970. godine u Saveznoj Republici Njemačkoj su takozvani „zaštitno-omladinski logori“ Ukermark i Moringen bili priznati kao „logori slični koncentracionom logoru“.
Tek 1980. godine su Sinti i Romi bili priznati kao žrtve progona u doba nacizma.
Oba ova događaja su bila važna kako bi zahtjevi za obeštećenje imali uopšte izgleda na uspjeh.
Do tada su samo njemački državljani, odnosno takozvani „etnički Njemci“ mogli primati naknadu štete, bilo da su bili politički protivnici nacizma ili su bili proganjani iz rasističkih razloga, zbog svoje vjere ili svog pogleda na svijet. Osnova za to je bio član 1 Saveznog zakona o obeštećenjima (njem. Bundesentschädigungsgesetz - BEG ) Savezne Republike Njemačke koji je bio usvojen 1953. godine.
Sljedeće grupe žrtava progona su bile eksplicitno izuzete: prisilni radnici, Sinti i Romi, ljudi koji su bili prisilno sterilisani na osnovu Zakona o sprječavanju nasljedno bolesnog potomstva, dakle, takozvani asocijalni, homoseksualci, dezerteri i oni koji su odbili vojnu službu. Oni su u datom slučaju i dalje bili tretirani kao da su bili ranije osuđivani.
U Istočnoj Njemačkoj su postojale komisije za provjeru priznavanja statusa žrtve fašizma koje su pojedinim grupama, slično kao i u Zapadnoj Njemačkoj, odbijale dati status žrtve i pružiti im pomoć. 1972. godine Ukermark je u Istočnoj Njemačkoj bio priznat kao koncentracioni logor.
Prema Opštem zakonu o posljedicama rata (njem. Allgemeines Kriegsfolgengesetz - AKG) pravo na naknadu štete mogu ostvariti one osobe kojima je na neki drugi način bila uskraćena sloboda ili su pretrpjele tjelesna oštećenja, narušenje zdravlja ili životnu opasnost.
To je značilo da do 1970. godine skoro niko od interniranih osoba u Ukermarku nije imao pravo na obeštećenje, jer su one većinom bile proganjane kao asocijalne osobe i/ili nisu posjedovale njemačko državljanstvo.
Početkom osamdesetih godina su u malom broju slučajeva pomogla sudska rješenja (za naročito teške slučajeve) na pokrajinskom, kao i na opštinskom nivou. Ona su uglavnom uslijedila na inicijativu raznih projekata i društava – kao na primjer Saveza progonjenih za vrijeme nacističkog režima (njem. Vereinigung der Verfolgten des Naziregimes –VVN).
