Stanka Krajnc Simoneti je rođena 6. Septembra 1928. godine i odrasla je u Radvanju kod Maribora.
Kada su njemačke okupacione snage zauzele Sloveniju 1941. godine, mnogi Slovenci su se pridružili partizanskom pokretu otpora. Stanka Krajnc Simoneti je postala član ilegalnog Saveza slovenačke omladine.
Januara 1944. godine je zatvorena sa još 30 drugih mladih osoba. Iz zatvora je deportovana u razne koncentracione logore. 11. maja 1944. godine SS je zajedno sa 40 drugih slovenačkih djevojaka i mladih žena premješta u koncentracioni logor Ukermark. Stanka je bila upućena u tzv. „specijalni blok“ za političke zatočenice.
Kao i sve ostale preživjele žene, i Stanka izvještava o svakodnevnom prisilnom radu, gladi i šikaniranju. Najupečatljivije se sjeća poniženja koja su ona i ostale zatočenice morale izdržavati.
Stanka Krajnc Simoneti je do aprila 1945. godine bila u Omladinskom koncentracionom logoru Ukermark. Oslobođenje je doživjela u Gistrovu (Güstrow). 1. aprila 1945. godine se napokon vratila u Sloveniju.
O vremenu nakon oslobođenja Stanka Krajnc Simoneti pripovijeda:[…] radovale smo se životu. Bile smo još mlade tako da smo imale u sebi još puno životne snage. Vjerovatno su nas ta teška vremena užasno deformisala. Vjerovatno smo postale drugačije nego što bi inače bile. […] Ali inače smo srećne što smo žive.
Nakon oslobođenja je Stanka Krajnc Simoneti otišla u Ljubljanu na studije medicine i postala je ljekarka. Ubrzo je njeno glavno područje rada postala socijalna medicina. Od 1984. do 1988. godine je bila prva i do sada jedina predsjednica slovenačke ljekarske komore.
Uprkos bremenu sjećanja Stanka Krajnc Simoneti se već dugo zalaže za uređenje memorijalnog mjesta Ukermark
