Ekim 1944’te Ravensbrück Toplama Kampın komutanı Fritz Suhren’in Heinrich Himmler’den, kampında “geriye dönük altı ay olmak üzere ayda 2000 kişinin öldürülmesi gerektiği” yönünde bir emir aldığı düşünülmekte.
Bunun üzerinde Ocak 1945’te Gençlik Toplama Kampının yedi barakası boşaltıldı, dikenli tel ile örülüp paravanla kapatıldı ve bir İmha Kampına dönüştürüldü. Uckermark Gençlik Toplama Kampının kızları Ravensbrück ve Bergen-Belsen Toplama Kampı ile ona bağlı olan bir silah fabrikasının bulunduğu Berlin Dalgow-Döberitz’deki geçici kampa götürüldü.
Bazıları yine ziraat işletmelerinde zorla çalıştırıldı. Geri kalan yaklaşık 20 kız ve genç kadın İmha Kampından ayrı olarak dört adet uzakta bulunan barakalara yerleştirildi.
“SS barakalara İmha Kampı için ihtiyaç duyduğundan Alman kızlar bizden ayrıldı. Erkekleri ve kadınları getiren taşımaların görüntüsü vahimdi.”
Tutuklular
28 Ocak 1945 tarihinde Uckermark İmha Kampına ilk kadınlar getirildi: Hasta, sakat ve yaşlı kadınlar, aralarında Varşova’daki ayaklanmanın bastırılmasından sonra çok sayıda Ravensbrück’e sürülen Polonyalı kadınlar ile Macar Yahudisi kadınlar, farklı uluslardan direniş savaşçı kadınları ve Ravensbrück erkek kampından bazı tutuklular vardı.
Verilen Sözler
“Bu kadınlar eski kampa nazaran çok daha iyi koşulların olduğu bir kampa götürüldükleri yönünde kandırıldı. Onlara çağrıda durmayacakları, sadece nakış yapacakları, daha fazla alana sahip olacakları, temiz kalmak için daha fazla imkanlarının olacağı, daha fazla ve iyi yemek verileceği, daha fazla dinlenecekleri sözü verildi.”
Ancak gerçek farklıydı
“Saat 5’te kalmak zorundalardı, öğle yemeği gelene kadar bloktan çıkmak zorundaydılar, bu genelde saat 11’deydi. Öğle yemeğinde kendilerine 1/4 litre su çorbası verilirdi. Ardından saat 2’den 4’e veya daha da uzun bir süre çağrıda durmaları gerekirdi, bu Neudeck’in [Kampı yöneten bayan] keyfine bağlıydı. [...] Uckermark’taki kadınların çoğu yaşlıydı veya hastaydı ve öyle olmayanlar orada o hale geldi. Hastalarda çağrıya katılmak zorundalardı, gelemediklerinde dışarıya sürüklenirlerdi. Sıkça bu tür kadınlar çağrı esnasında ölürdü. Şubat ortasında ceketleri ve örgü yelekleri ellerinden alındı ve don ile karda sadece elbiseleriyle kalmalarını gerektiriyordu.”
Çağrının ve çalışmanın eziyetleri ile yaşam için gerekli olan her şeyden geniş ölçüde mahrum bırakma – gıda, giysi, barınma, hijyen, tıbbi bakım – ve çeşitli acımasız cezalandırmalar, istenilen yüksek ölme oranına neden oluyordu.
Kadınlar ayrıca yatıştırılarak Luminal zehir ve diğer zehir enjeksiyonları ile öldürülüyordu. 1945 Şubat ortası itibariyle ayrıca günde 50 ila 200 arası kadın gelişigüzel seçmelerle Ravensbrück’deki gaz odalarına götürülüp orada öldürüldü.
“Zehir enjeksiyonları, soğukta ve yağmurda ayakta durma, yemek paylarının üçte bire indirilmesi nedeniyle, her gün revirde ve bloklarda çok sayıda kadın öldü. [...] Uckermark’da kısa sürede kadınların kampın dışında bir yerde gaz ile öldürüldüklerini fark ettik. [...] Kadınlar yük arabalarıyla götürülüp bir daha geri gelmezlerdi.”
“Günlük çağrıda gazlanmak üzere kurbanlar seçilirdi [...] ve spor salonuna götürülürdü. Spor salonu boş bir odaydı [...] Ayrıca onların [kurbanların] tamamıyla soyunmaları sağlanırdı ve Dr. Trommer ile Dr. Winkelmann onları inceleyene kadar çıplak vaziyette beklemeleri gerekirdi Ne bir örtüleri vardı ne de oda ısıtılıyordu. Mağdurlar genelde bir bazen de üç güne kadar spor salonunda tutulurdu ve böylece ruhsal eziyet altında ölüme gitmeleri beklerlerdi.”
“Gün içerisinde de uzun süre çorbayı ve ekmek parçasını beklemek, bu çok sık bir hayal kırıklığıydı. Örtüsüz, sıkça yemeksiz ve işsiz artık sadece ‘sefalet içindeydik‘.”
“SS seçmelerde numaraları yazardı, bizler de yazmak zorundaydık ve yazı işleri odasındaki arkadaşlarında ardından listeleri tamamlamaları gerekirdi. Bazen numaraları yazmayabilirdin. [...] Sadece bazılarına yardımcı olabiliyordun ama onlar belki bir sonraki taşımayla zaten gaza götürüldü.”
Vahşi bilanço
Bu yerde dört aylık kısa bir sürede toplamda 5000 ila 6000 arası tutuklu gaddarca ve sistematik bir şekilde öldürüldü.
1945 Nisan sonu İmha Kampı kapatıldı. Hayatta kalan kadınların çoğu Ravensbrück’e götürüldü ve orada ölüm marşlarına zorlandı.
